Phillip Island en Wilsons Promontory

Vanuit de prachtige metropool Melbourne met z’n machtige hoge gebouwen en zijn vele culturen onze  weg vervolgd in de richting van Philip Island. Hier waren wij in de avond getuige van de Penquin Parade.  Dit zijn pinquins van slecht 33 centimeter hoog die de gehele dag op zee vertoeven teneinde vis voor hun kleintjes te vangen en in de avonduren keren zij dan terug. De regering heeft jaren geleden het dappere besluit genomen om de bewoners van het reservaat waar deze plek tot behoord weer uit te kopen en het gebied terug te geven aan de pinquins. Dit heeft er in geresulteerd dat de pinquin kolonie   inmiddels in aantal weer verdubbeld is.

Twee dagen doorgebracht in Wilsons Promontory  National Park. Het is een heel groot natuurreservaat waar maar een weg door heen gaat en die uit komt bij  Tidal River Campground . Vanaf de ingang van het reservaat is het 37 km naar de camping. Heel grote camping waar vooral de jeugd naar toetrekt in de zomer om een van de vele wandeltochten te maken. De meest geliefde is een wandeltocht van 40 km visa versa naar en bekende vuurtoren.  Naam ons echter niet bekend Was nu erg rustig en erg veel wind. Het ressort is te danken aan het feit dat er in de 2e WW er het eerste opleidingskamp en de oprichting van de commando troepen van Australië en Nieuw Zeeland gevestigd was. Op het gedenk teken staat dat er tussen januari 1941 en november 1942 bijna 7000 commando’s zijn opgeleid waarvan er iets minder dan 600 de 2e WW niet hebben overleefd.

Een mooie wandeltocht vanaf de camping gemaakt die uiteindelijk hoog tegen een bergtop eindigde. Vanaf grote hoogte zagen we de rivier de Tidal meanderen door de Wetlands. Hier werd de druk op de blaas zo groot dat deze geledigd moest worden. Met enig geluk met de broek op de hielen werd ze net niet gebeten door een ana-konta die haar niet had gezien. Schitterende vergezichten over de verschillende baaien met de eindeloze oceaan op de achtergrond. Op de camping een heerlijke bbq gemaakt door gebruik te maken van de bbq van onze overbuurman terwijl opa Dirk het zoontje leerde fietsen. In de middaguren waren de zij wieltjes van zijn fietsje gehaald na enige lessen van opa Dirk fietste het ventje zo weg. Het ging echter wel zo snel dat het ventje even later uit het zicht was verdwenen. Met de vraag hoe het ventje moest remmen kregen we als antwoord hij valt vanzelf. Vandaag afscheid van de mensen genomen die ontslag hadden genomen en in een jaar tijd Australië in de rondte gaan rijden.

Vandaag de nodige kilometers gemaakt naar Lake Entranse. Helaas weinig tijd gehad om het gebied te verkennen want er zijn nu eenmaal dagen tussen dat we redelijk wat moeten rijden.  Maar we hebben wel even een wandelingetje gemaakt van  12 kilometer langs de prachtige kust die eindigde bij een natuurlijke uitgang van de rivier naar de open zee waar enkele zeehonden aan het zwemmen waren en zich te goed deden aan de vissen die daar zwommen. Wederom werden we door lokale bewoners aangesproken die een praatje begonnen en vol trots vertelden dat zij ook in Nederland waren geweest in Amsterdam en bij de molens van de Zaanse Schans.

ANNEJADI