Lillooet

Clearwater verlaten na een regenachtige nacht. De avondmaaltijd genoten op de camping genaamd Dutch Lake in het Painted Turtle restaurant. Je verzint het niet.

Van Clearwater gereden naar 100 Mile House, een ritje van 170 km. 100 Mile House wil zeggen dat de gouddelvers 100 mile gevorderd waren vanaf Clinton op de Cariboo Road – de weg van de goudzoekers-.

Onderweg gestopt bij een Isian coffee shop, waar we een bakkie hebben gedronken met een Cinnemon Grild Bun (ofwel een kaneel bolus).

Jammer genoeg gaat deze locatie aanstaande maandag voor altijd de deuren sluiten. De inventaris is te koop en kan dinsdag 11 oktober worden opgehaald. Dus haast u voor een bakkie met een bolus anders bent u laat. Later bij de plaatselijke informatie centre naar binnen en de dame begon een heel verhaal over een zeldzame vogel die in het vennetje van het centre was neergestreken. Er werd een boekwerk voor de dag gehaald, de vogel werd opgezocht, en tot onze verbazing bleek dat het gewoon om een blauwe reiger te zijn. Vrouw heel trots maar wij keken alsof het de normaalste zaak van de wereld betrof.

In 100 Mile House nog even een mooie trail gelopen. Dit was een trail langs een riviertje met een paar watervalletjes. Vervolgens gereden naar een RV park genaamd Fawn Lake Resort met een mooi uitzicht op het meer . Dit is een meer van 2 kilometer lang en dat bekend staat om z'n forellen vangsten. Nog een praatje gemaakt met een paar vissers die wisten te vertellen dat zij speciaal uit Vancouver kwamen om daar te visser, een drive van 5 hours.

Helaas regende het al de gehele dag maar liever het gehele weekeinde in de regen op het meer doorbrengend als in de stad Vancouver volgens de mannen.

Van Fawn Lake naar Lillooet gereden. Leuk klein stadje met een rijke gouddelvers historie. Het plaatselijke museumpje met een bezoek vereerd. Hier was ook de info en aldaar “Susan” het leven lastig gemaakt, en ze vond het leuk.

Op haar aanraden de camper op een RV campground aan de Fraser River gezet. In de office van de camping werden wij getrakteerd op een aantal foto's van de eigenaar met steurs. Een steur moest met 5 man worden gedragen en woog ongeveer 300 kilo en was waarschijnlijk 100 jaar oud. Er zijn vissers van over de gehele wereld die naar de Fraser river komen teneinde een dagje op steur te kunnen vissen en daar betalen ze zomaar 1000 canadese dollars voor. Dan heb je er wel een bootje bij dat dan weer wel.

De mannen hebben middels “panning”, wat daar was toegestaan nog getracht de vakantie terug te verdienen maar dat werd geen succes. Bij elke schep grond die je van de oever van de rivier pakt zie je kleine schilfertjes goud. (en dat is niet gelogen). Helaas te klein om veilig te stellen. Maar je wordt er wel hebberig van, je hoopt toch een stukje te vinden dat de moeite waard is. Gelukkig hadden we onze juweeltjes van vrouwen bij ons anders was ook bij ons de goudkoorts toegeslagen.

We staan nu nog twee nachten in Whistler alvorens wij naar Vancouver gaan.

Vandaag vanaf Lillooet een werkelijk schitterende rit gemaakt vanaf Lillooet naar Whistler. Een rit van 135 kilometer waarvan er ongeveer 75 kilometer door de bergen ging en wij zelfs boven de sneeuwgrens uitkwamen. Er is er 1 onder ons die nog steeds de zomer in zijn hoofd heeft. In korte broek is hij nu vastgelegd op de gevoelige plaat. Er zijn foto's gemaakt die een kerstkaart waardig zijn maar dit is niet goed voor het imago van de gemiddelde Rijnsburger.